Poezia "Ra si yll po su shua" nga Ismail Kadare
ne çdo kulle e nghdo kamare
si te fundit roje rane
gjdo pellembe me gjak e lanë
dhe e vetme ajo mbeti
permbi kulle porsi deti
që i hedh dallget ne rere
turqit u versulen te tere
qe ta zene yllin te gjalle
po a zihet ylli valle?
ja argjiroja e shpejte
tok me foshnjezen e vet
u vertit si zog ne erë
nga kalaja ne humerë
shkëmb me shkëmb seq u copetua
ra si ylli po su shua
dhe kujtoi ky shkemb i bardhe
se femija saj mbet gjalle
dhe që foshnjen ta mekoje
qumesht zuri te pikoje